Aquel que persista na loita será lembrado a cabalo do vento e co sorriso dun xigante, no corazón do lume, impaciente contra a exploración e o abuso sen medo ás ruínas, erguido sobre o pedestal dun mundo que chama polo porvir. É xustizo. Pero a mediados de 1977, mesa pensativa e o seu lugar é o río da Mina; Miguel Duarte queda ensimesmado e unha extensión de xeo, un deserto cheo de espellos. Non exhibe neste intre expresión de odio que si amosará cando empuñe as armas e se presente nun descampado á caza do inocente; o de agora, a falar do Nebraska, un xesto sombrizo que non anuncia violencia, só descoñece a frustración, esa inquedude que o devasta e se camiña en dirección ao porto, atravesando a Vía Láctea no seu precipitado declive cara ao mar. O seu xefe, Aurelio, o patrón do bar Shuge, quere facelo protagonista de Raíces profundas e Duarte xa está a cansar un novo teatrino matinal cos homes do Oeste. Pero o dono observa as carreiras atropeladas dos estudantes pola rúa, as escudellas e as escavadoras dos estudantes antes de advertirlle ao empregado que quizais non sexa boa idea abandonar o rancho; os terratenentes de Wyoming seica están a botar os seus matóns máis duros contra os campesiños. O Nebraska semella un saloon en penumbra cun pianista que de súpeto deixa de tocar e Duarte pregunta pola identidade dese tal Shane; o xefe, logo dun suspiro, explícalle que se trata dun pistoleiro defensor dos humildes, dato que acompaña cunha fotografía do actor Alan Ladd na Teleprograma. Outra vez o rapaz non comprende a candidez de Aurelio, que ao mediodía xa lle mangou os seus tres ou catro viños, e toda lixeireza allea lle lembra a viscosidade dos seus pensamentos máis íntimos; a timidez conservada dende a infancia, agora que fixo vinte anos, segue dominando o seu carácter ensimesmado. Os clientes do bar marcan territorio, miden forzas aínda que se coñezan de sobra; na fauna habitual conviven bandullos ben cebados e delgadezas enfermizas, capilares violáceos en cada faciana como indicio de todas as barrechas almorzadas. Os temas de conversa basculan do fútbol á política, o Barça e o Atlético de Madrid pelexan pola liga, en xuño haberá eleccións, e establécense xerarquías entre vociferantes alporizados, polemistas máis discretos e borrachos que aproban cada comentario asintindo coa cabeza. Duarte serve outra rolda e observa os clientes a través dunha morna indiferenza; un vendedor de bixutería entrou reclamando un paquete de Celtas sen filtro e queda parvo ante a ringleira de calendarios con mulleres espidas que engalana a parede, camiño do baño. UN ANARQUISTA.