Christiaan Bastiaans

Mijn notitieboeken zijn eigenlijk een soort van assemblages, uitklapbaar en gevuld met tekstcollages. Alles is terug te leiden naar mijn behoefte om dingen te testen. Het breekbare karakter van mijn werk, dat voelt als was, is een constante in mijn proces. Deze notitieboeken zijn op zichzelf staande scenario's, films bijna, die uiteindelijk resulteren in werken. Elk moment creëer ik een nieuw scenario in mijn hoofd, dat later vorm krijgt in een veelgelaagde, multimedia-installatie. Mijn woning fungeert als een intuïtieve expositieruimte. Ik hang schetsen, foto's, drukwerk en teksten vrij in de ruimte, maar er is altijd een bepaalde ordening. Elke ochtend, als ik opsta, zie ik hoe een notitie die ik in Zuid-Soedan maakte, verband houdt met een foto uit Madras. Dit kan leiden tot kleine verschuivingen en aanpassingen, als een regisseur die zijn werk bijstuurt. Mijn studio is een ander verhaal, hoewel alles verbonden blijft. De dwarsverbanden die ik in mijn woning ontdek, neem ik mee naar mijn studio en werk die verder uit in grotere projecten. Zo blijft alles in beweging, project na project, zoals Valuable Cargo en Night Club Farmacie de Mille uit afgelopen jaar. Deze projecten zijn persoonlijke kronieken, verweven met grotere thema’s als migratie, oorlog en onthechting. Het zijn niet alleen familieverhalen, maar ook portretten van mensen die ik onderweg ontmoet, zoals vluchtelingen in Afrika. De performances en werken die voortkomen uit mijn notitieboeken zijn diepgaand beïnvloed door onderzoek, zoals de zeldzame FOXp2-genmutatie, die spraak en articulatie beïnvloedt. Dit soort achtergrondinformatie vormt de basis voor verdere artistieke experimenten met acteurs, taal en expressie, waarin abstracte concepten concreet worden uitgewerkt en steeds opnieuw verschuiven en groeien.