https://www.youtube.com/watch?v=wthrzZPA3io
Wat vreemd is, is dat het nachtlicht aan is blijven staan. Ik merk dat het constant verandert, en misschien ben ik daar gevoelig voor. Maar tegelijkertijd vind ik het ook erg mooi. Het is alsof het licht je blik voortdurend stuurt en richt op dingen die je eerder misschien niet opmerkte. Het lijkt alsof je alles opnieuw ziet, alsof je het voor het eerst waarneemt en echt ervaart. Dit komt waarschijnlijk door de veranderingen die het licht veroorzaakt, die je aandacht sturen en je bewust maken van de details die anders onopgemerkt zouden blijven. Het gaat hierbij niet zozeer om het veranderen van de realiteit, maar meer om het zichtbaar maken van wat er al is. Wat ik open of blootleg, bestaat eigenlijk al, het wordt gewoon opnieuw ervaren. Vroeger, toen ik als fotomodel werkte, was ik ook altijd bezig met licht, niet zozeer met de foto’s zelf. Ik voelde het licht, zag hoe het de ruimte veranderde, en die ervaring vond ik prachtig. In een studio voelde ik me vaak omsloten door licht, bijna alsof ik in een capsule zat. Dat licht beïnvloedde me diep, alsof het door mijn hele wezen doordrong. Als ik nu door de vallei loop, waar ik vroeger als kind met een pony reed, voelt het alsof verleden en heden samenkomen. Dit is dezelfde vallei waar ik nu doorheen loop op weg naar mijn atelier, en het brengt herinneringen terug van die tijd. De vallei was toen als een paradijs voor me, en nu, terwijl ik onderweg ben naar mijn werk, begint dat werk eigenlijk al. De reis naar mijn studio is net zo belangrijk als het werk zelf, omdat het me in de juiste staat van denken brengt. Mijn werk gaat niet alleen over wat er in het atelier gebeurt, maar begint al onderweg. Bijvoorbeeld in de trein, wanneer ik van huis naar mijn studio of van de studio naar een andere stad reis. Deze tijd in de trein is voor mij studiotijd. Het is een moment van concentratie, waarin ik mijn gedachten kan volgen en uitzetten. Dit proces van nadenken en het laten rijpen van ideeën is net zo belangrijk als het uiteindelijke kunstwerk dat ontstaat. Veel van mijn werk is geïnspireerd door mijn fascinatie voor De Stijl. Toen ik jonger was, maakte ik al een boek over deze kunststroming, en ik merk dat de ideeën die me toen fascineerden, nu nog steeds in mijn werk doorklinken. Het idee van dynamiek, van iets dat voortdurend in dialoog staat met zijn omgeving, is voor mij essentieel. In mijn werk probeer ik ook altijd die verbinding te leggen tussen kunst en het leven, een dialoog die nooit echt stopt.
