Hallo mama, ik spreek met Marieke. Ik wilde even iets vragen over dat kastje dat ik ooit van jullie heb gekregen, toen ik op kamers ging. Het is een heel speciaal kastje voor me, en ik heb een idee wat ik ermee wil doen. Mijn plan is om het kastje helemaal te verzagen en er zaagsel van te maken, waar ik dan papier van wil maken. Vervolgens wil ik een verhaal over dat kastje op dat papier drukken. Het lijkt me een mooi project, maar ik wil natuurlijk wel weten hoe jij en papa hierover denken. Als jullie het er echt niet mee eens zijn, dan doe ik het misschien niet. Dat kastje heeft voor mij veel betekenis. Het stond vroeger bij jullie in de keuken, en het werd later een televisiemeubel. Ik herinner me dat ik daar vaak aan zat te tekenen als kind, en waarschijnlijk heb ik daar mijn eerste letters geschreven. Mijn broer zat altijd vrachtwagens te tekenen aan dat kastje, dus het heeft echt onze geschiedenis in zich. Als ik er nu naar kijk, zie ik nog sporen van hoe het geleefd heeft – van potten en pannen tot potloodstrepen. Dat maakt het voor mij zo bijzonder en geeft het zoveel waarde.
Nu ik zelf meer met hout en ambachten bezig ben, werk ik vaak bij mijn buurman Jaap, die me helpt met grotere projecten. Hij heeft een werkplaats waar ik toegang heb tot de juiste apparatuur. Maar voor sommige projecten, zoals binnenkort glasblazen in Berlijn, moet ik naar specifieke plekken gaan waar ze openstaan voor experimenten. Dat is altijd een uitdaging, maar ook een kans om samen te werken met mensen die net als ik het proces belangrijker vinden dan het eindresultaat. Toch twijfel ik ineens of ik dit wel moet doen met het kastje. Misschien is het kastje al perfect in z'n huidige vorm, en probeer ik er te veel op te leggen. Het voelt soms alsof het kastje nog niet klaar is om opnieuw geboren te worden, en ik misschien nog niet alles heb gehoord wat het me wil vertellen. Misschien is het proces van maken ook een manier om het verhaal van het kastje verder te ontdekken. Dus ja, ik denk dat ik me moet herbezinnen.
