Vanguardismo e Provocación O artista brasileiro Flávio de Carvalho (1899-1973) foi un creador polifacético cuxo traballo abarcou arquitectura, pintura, teatro, deseño, escenografía e performance, consolidándose como unha figura clave das vangardas do século XX no Brasil. Influenciado polos movementos europeos, a Bauhaus e o psicoanálise freudiano, explorou novas formas de arte e cuestionou normas sociais mediante provocacións públicas, como a súa Experiência No. 2 de 1931, onde camiñou contra o fluxo dunha procesión relixiosa en São Paulo, anticipando a arte performativa. A súa proposta arquitectónica para o Palacio de Goberno de São Paulo (1927) é considerada un dos primeiros exemplos de modernismo no país, combinando racionalidade funcional con trazos art déco. A súa obra pictórica, exhibida en Londres en 2019, mostra retratos e desnudos cun marcado expresionismo, reflexo da súa rede intelectual, que incluía figuras como Sérgio Milliet e Wilfred Bion. En 1956, coa súa Experiência No. 3, presentou o New Look, unha vestimenta masculina revolucionaria con saia, pensada para os climas tropicais, desafiando os códigos de xénero e moda. Ademais, participou no movemento Antropófago con propostas urbanísticas radicais, como A cidade dos homens nus (1930). A súa obra, inicialmente incomprendida e marxinada, foi reivindicada nos anos 80 e hoxe é vista como un elo fundamental entre o modernismo de Tarsila do Amaral e o experimentalismo de Hélio Oiticica. Flávio de Carvalho foi un auténtico precursor da arte multimedia e do cuestionamento social a través da estética.
