Nesta entrevista no programa "Roda Viva", o arquitecto brasileiro Oscar Niemeyer repasa a súa traxectoria, marcada polo lirismo e a liberdade creadora que revolucionaron a arquitectura moderna no Brasil. Niemeyer, nacido no Río de Janeiro en 1907, iniciou a súa carreira colaborando con Lúcio Costa no proxecto do antigo Ministerio da Educación, pero o seu estilo distintivo consolidouse co conxunto arquitectónico da Pampulha, encargo do entón alcalde Juscelino Kubitschek. A Pampulha marcou o inicio dun camiño propio, caracterizado pola ruptura coa arquitectura racionalista e a adopción de formas máis libres, case escultóricas, que influenciarían decisivamente o modernismo arquitectónico brasileiro. Niemeyer subliña que a invención e a beleza son esenciais na súa obra, afirmando que "a arquitectura debe causar sorpresa" e que, sen invención, carece de interese. Brasilia foi outro fito fundamental, onde as súas creacións, como o Palacio da Alvorada e o Palacio do Itamaraty, integran influencias da arquitectura colonial brasileira nun deseño contemporáneo, creando unha linguaxe visual única e recoñecible en todo o mundo. Niemeyer enfatiza a importancia da intuición e do debuxo na arquitectura, defendendo que cada proxecto debe xurdir dunha reflexión profunda sobre o lugar, o uso e a forma, destacando tamén a relación entre arquitectura e enxeñaría como un elemento fundamental no seu traballo. Entre os seus proxectos máis recentes, o Museo de Arte Contemporánea de Niterói destaca como unha mostra do seu compromiso coa innovación formal e a integración harmónica coa paisaxe. Niemeyer afirma que a súa maior satisfacción non vén só da creación, senón da sensación de ter defendido unha visión do mundo máis humana, sempre comprometida cos máis desfavorecidos. Conclusivamente, Niemeyer expresa que a verdadeira esencia da súa vida non reside unicamente na arquitectura, senón na actitude solidaria e comprometida que mantivo ao longo da súa existencia, destacando a importancia da cordialidade, a amizade e o compromiso social como fundamentos dun legado que transcende as propias formas arquitectónicas.
