Saturday, August 30, 2025

Urbanas



 

PICHU




Urbanas

 







 

Urbanas










 

Urbanas




Rosé

 




Setenta anos dos Eidos


Saíu do prelo en agosto de 1955 e fixo de Novoneyra un autor famoso “cando máis gusta selo, dos 25 aos 30 anos”, dicía o mesmo poeta. “O libro vai, flúe”, escribiu Otero Pedrayo meses antes da publicación nas páxinas de La Noche, avanzando o que sería o destino dunha obra que, como as augas, rube, baixa, camiña subterránea e aflora pola segunda metade do século XX, por entre outros libros do autor, con sete edicións distintas da súa man tamén no 1974, 1981, 1985, 1987, 1988 e 1990. “Estades fritindo un peixe vivo”, dixera Carlos Maside aos primeiros editores de Galaxia. Así xustificaba o seu amigo, o pintor que o unira coa xeración trabada das vangardas polo golpe de Estado, a teima do poeta en facer cambios ata o último momento. Dende moi cedo debeu ser para Novoneyra un libro en curso, que catro meses despois de dalo ao prelo escribíalle a Ramón Piñeiro que Os eidos seguían medrando “e definíndose cada vez máis”. Compartía Novoneyra co seu amigo Carlos Oroza esa certa reticencia á palabra impresa, a todo o que ela poda: a entoación, o grafismo do caligrama, a variación da Lingua-Fala, a liberdade da lingua sen mans. E tamén, a teima. Respondía en 1993 nunha entrevista a Olga Patiño Nogueira: “Eu sabía que había cousas escritas en min que a palabra xusta aínda sen deter o pensamento. É dicir, que tiña que buscar máis dunha década, ás veces máis de dúas. De aí a constante reelaboración e progresiva precisión dos poemas de Os eidos e que estas non sexan caprichosas nin obedezan a unha precisión e formalismos vanos”. Para seguir o curso dese río que son Os eidos poderiamos falar de distintas capas, de diferentes estratos. Do caudal, por exemplo, seguindo as amencias que tanto gustaban a Novoneyra por xa dar noticia dun “posible distinto”: así, fronte aos 81 poemas da edición de 1955, a última suma 196. Do seu movemento na páxina, que primeiro os fai baixar, logo subir, e finalmente facer unha onda, coma o do Courel. “Si, algo, algo, algunha significación profunda debe ter para min a distribución do poema no espazo da páxina”, dicía o poeta por esa manía de pegarlles voltas. Ou da puntuación, que cambia en todos os poemas ata a edición de 1981, nunha respiración sen dúbida axustada polos centos de lecturas en voz alta, por algunhas delas da memoria cultural e sociopolítica do país. Outras veces un pequeno cambio produce un xiro copernicano, como ese “Courel dos tesos cumes que se ollan de lonxe!” de 1955, que pasa a ser “Courel dos tesos cumes que ollan de lonxe!” en 1981, porque son os cumes os que nos miran, porque o humano non é o centro. Outros ciclos de escritura tamén deixaron pegadas no libro, como a palabra revolucionaria da Letanía da Galicia —talvez o poema, xunto co Vietnam Canto, máis paradigmático do espírito do 1968 en Galicia— e a palabra solta de Poema Mundo Laxeiro, no que tropelea o barroco e a muiñeira e que o poeta dedicou ao pintor que ilustrara a segunda edición. Nel están tamén as cicatrices da ditadura. O tempo e o espazo de enunciación, cravados no poema: “O Ferrol/8 da mañá/10.03.1972”, cos nomes de Amador Rei Rodríguez e Daniel Niebla García, e con eles a dignidade fronte aos fusís. Ou o de Daniel Pino, e con el todos os presos políticos da cadea franquista. Tamén a propia biografía do poeta entrou en diálogo co libro, cos poemas da neve a “Elba que veu pro Courel”, ou con “Branca Uxío Arturo”, que quedarán “no futuro/que siga o pasado/E ti Galicia a durar/aunque se funda o lousado/e caia neve no lar”, coa fenda desa agonía do rural, para o poeta “a ferida máis quente de Galicia”. Todo quedou en Os eidos. E tamén todos quedaron nel. Se na primeira edición son só catro os nomes de persoa que aparecen, na segunda parte suman xa 40, e na edición conxunta de 1981 contamos 63. Nomes que enchen unha praza, república de nomes, un país como suma de singularidades, que marcan a traxectoria do poeta e pespuntan o libro no curso cultural e sociopolítico da segunda metade do século XX, onde se mantivo sempre presente. Preguntábase Maurice Blanchot por ese xesto que leva un autor a pasar polo xa escrito, a volver dicir, a volver escribir, e establecía a súa razón de ser no imposible cara ao que a obra se dirixe, á súa tensión, o seu corazón. Cantas veces tamén dixo o poeta que a súa poesía non tiña que ver coa paisaxe, que non era “unha contemplación branda da terra”, senón un canto tenso, como tensa era a atención que a atención levaba: “Quizais é o que sostén a tensión do libro, ese ir á terra buscar un soporte non enganoso”, díxolle a Emilio Araúxo. O souto aos pobos, a mesma busca dunha posibilidade de relación, en Folga Xeral Contra da Historia: “O que reduce o home é o mesmo que reduce o bosque, o souto. Unha crecente confusión sobre o límite do colectivo”. Iso que non está dito aínda, que sempre está por dicir, os soños testemuños dos que dá noticia a mirada: “Qué é a coto do ucedo?/Van os tesos pro inverno/...É a serra que o ceo se enleva?/É o ceo que baixa?/É a nebra ou a brétama da ollada?/Non sei en que agarda a terra/Qué agarda a alma./Eu ben sei que a certa é a seguranza./Eu non sei en se certa a seguranza./Eli ónde ollar vai e ven un xeito/ hai algo certo./Ben o soupo de neno ó ollar primeiro/ E inda ha volver teimar a teima./Por onde me veo esta certeza?/heina volver perder e volver ela”. Así tamén volven Os eidos, sempre por dicir, no son continuo da súa corda tensa. A atención crítica que tiveron durante ese medio século seguíronse sumando edicións e achegas, algunhas delas propiciadas polo Festival dos Eidos. Un dos poetas que hoxe recita nesta cita na casa natal do poeta en Parada do Courel, Mohamad Bittari, está traducíndoos ao árabe. Para eses eidos cos que Novoneyra nomeaba os “espazos íntimos, as fincas preto da casa” atopou o equivalente nas terras de Damasco. Cando as árbores se xuntan para dar unha sombra, o bustan, basatín en plural. Dicía Novoneyra que el non tiña preferencia por ningún dos seus libros, pero que os galegos escolleramos Os eidos, talvez por un fondo de memoria común, que é tamén memoria da nosa “condición como seres que pertencemos ao núcleo ou entraña dun planeta, ao mundo da súa codia e aos ceos distantes”, como indicou Chus Pato a propósito do libro. Unha memoria que volve sempre, e contra a depredación da terra e o espolio do planeta, estende o seu “tecido de eros”: “Gran boi deitado/serra do sol/onde eu son/ca luz o campazo!”. E tocamos o lombo dese boi, e é xa o poeta quen nos mira sempre dende o outro lado da montaña, que nos ensinou a amar.

SPACESHIP SERIES _____________________ ARCHITECTURE HIGH CLASS ____________________ URBANAS



 





 

SPACESHIP SERIES is a curated exploration of architectural masterpieces around the world, treating each building as a socioplastic totem, a unique, ready-made artifact that reflects its cultural and spatial context. Each entry serves as a didactic tool, blending architectural research with a poetic reinterpretation of urban form and identity.





Como
241
madrid barajas
terminal aeropuerto 
420





239
ATENEO DE MADRID

CÍRCULO DE BELLAS ARTES
PALACIOS
238


237










236


235








234












232
http://antolloveras.blogspot.com/2023/11/aris-konstantinidis.html
 231 CASA EN EL JARDIN DEL MOMA MARCEL BREUER

230 AALTO CASA MUURATSALO Alvar Aalto construyó la casa de verano de Muuratsalo tras superar un largo periodo de depresión, que comenzó en el año 1949 con la muerte de su primera esposa, Aino Marsio-Aalto. En 1952, durante la construcción del Ayuntamiento de Säynätsalo conoció a Elsa Mäkiniemi (posteriormente Elissa Aalto), una joven asistente encargada de la supervisión de las obras que se convirtió en su segunda mujer. En los trayectos que realizaban en barco para las visitas de obra encontraron el lugar perfecto para veranear, una parcela de cinco hectáreas propiedad de la firma Ahlström Oy, uno de los principales clientes del arquitecto


229 RADIC BIOBIO A translucent concertinaed shell conceals the gridded concrete interior of this theatre designed by architects Smiljan Radić, Eduardo Castillo and Gabriela Medrano for the city of Concepción, Chile. The Teatro Regional del Bíobío stands on the edge of the Biobío River that runs through the Chilean city. A trio of architects – Radić, Castillo and Medrano – won a competition to design the theatre back in 2011 and it opened earlier this year.










228 PROTO











227 MARCEL







226 FREI OTTO

225





224 BARBICAN 
223 GOLDFINGER







222 LOS NAZARIES DE LA ALHAMBRA
221 MACHUCA Y EL RENACIMIENTO COLOSAL








RECORTE
EXTRUSIÓN






BREVIARIO ZUMTHOR





CAMPO BAEZA


MIES





215

B
O
Y
D










214 BRAUER Y SUS ALTOS VUELOS









213 TAN ROBUSTO Y TAN NORMAL 




212 LO QUE VUELA



211 KENZO Y LA ROTACIÓN PURA




211 ALBERTO TAMBIÉN







210 EN VILO




209 ESTANCIA






208 ESFERA





207 KAHLO





206 TRAGEDIA






206 VENTANAS






205 TERRAZAS


204 PILARES







202 THERE








201 EAMES











200 ARCHIGRAM










199 BOULEE






198 FRENTE DINÁMICO





197 KAHLO RIVERA EN LA MODERNIDAD 




196 LA MONTAÑA INFINITA









195 TEMPLOS TEXTILES









194 TEMPLO










193 RUDOLPH









192 SVERRE FEHN, hamar








191 GROPIUS; bauhaus








190 OMA, Amsterdam









189 Mendes Da rocha





188 Herzog y De Meuron






187








186








185







184







183 DUIKER y la escuela al aire libre. Amsterdam.


182 Dos cilindros que copulan y se sostienen en los muros. La pirueta estructural de Torroja y el diseño de Zuazo para dar juego. La guerra acabó con la cubierta. Ahora se levantan unas viviendas en ese solar.






181 DE LA SOTA y el aulario colgado sobre la pista. 
Gimansio Maravillas de Madrid.



180 OLBRICH y la cúpula de oro de los artistas. Viena era el centro de una nueva Europa, que pronto sería otra Europa. El mapa de los cambios estaba anunciado. La secesión. JUGENDSTIL. 









179 SANT ELIA - La colosal fábrica de producción como elemento futurista. La escala de la mirada. Los albores del siglo veinte en un dibujo a mano. 








178 LA GRAN ESFINGE
En la ribera del Nilo, cerca de Guiza, fue esculpida la gran ESFINGE, la de los ojos que queman, que aún nacida como tótem funerario es habitada en su superficie siglos y siglos después.





177 MUSEO NACIONAL DE ANTROPOLOGÍA DE MEXICO - La fuente de la vida y el monolito del dios Tláloc. Las culturas ancestrales mexicanas encontraron su Paz en este templo. Ramírez Vázquez y el hormigón.







176 GORDON y la escultura inversa. Si el padre chileno activó con trazos libres desde el surrealismo estructural, el hijo nortemericano usó el París histórico y volumétrico como lienzo tridimensional y conceptual.
Lo espacial


175 ZUMTHOR ensaya una cabaña, o un vagón, o una casa colgante. El parásito de madera es la unión de un prisma sencillo y de una estructura acorde, funcional y espacial. Un exoesqueleto, una ficha y una visera.




174 JOHNSON
y la casa escaparate. El exterior es un paisaje que atraviesa la vida.



173 EXPO OSAKA 1970





172 SHINKEL ALTES MUSEUM y el museo derivado a templo.







171 MURAATSALO - AALTO coleccionó restos cerámicos en todas sus obras y los dispuso como collage tridimensional en la isla. La llegada al templo de la economía doméstica. El estandarte de sus conquistas tectónicas.






170 TERRAGNI CASA DEL FASCIO






169 STIRLING LEICESTER





168 BRAUER 





167 ART HOUSE OSLO




166 LEWERENTZ FLORES




165 ASPLUND ESTOCOLMO



164 JACOBSEN 



163 TORROJA 
Hipódromo 
de la
Zarzuela



162 OSSIP KLARWEIN 




161 TANAERTS



16
160 RONCHAMP - Las formas fluidas y el colosal grosor del muro erigen un mamut en la colina. LE CORBUSIER en sus años maduros ya traslada y traduce sus formas pictóricas en espacios. El legado del purismo. 









159 SAN PIETRO IN MONTORIO. BRAMANTE.




158 SHINOARA







157 GRAND PALAIS PARIS 1909







156 PALAZZO DEL CAPITANIATO PALLADIO








155 Santa María NOVELLA ALBERTI




















152 RESTAURACIÓN ERMITA
151 LA CASA INTERMEDIA
148 BARKLAYS CENTER
147 VILLA EMO


https://es.wikipedia.org/wiki/Villa_Emo
https://www.google.com/search?q=VILLA+EMO+PALLADIO&client=firefox-b-d&sxsrf=ALeKk00JRQqZBfjpqHPIoYq8yl97Lkf3IA:1587991317938&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwi7z6XT0IjpAhVHyxoKHXTbCcgQ_AUoAXoECBsQAw&biw=1180&bih=781&dpr=2



 
SPACESHIPS 146 GENEX TOWER SERBIA
SPACESHIP 145 OSLO CITY HALL
 










SPACESHIP 144 CHIPPERFIELD JAMES SIMON BERLIN






STUDY TRIP NEW YORK NY 2019 WINTER
SPACESHIP 142 YALE CENTER FOR BRITISH ART + ART GALLERY
SPACESHIP 141 DIA:BEACON NY CONTEMPORARY MUSEUM
SPACESHIP 140 UNITED NATIONS
SPACESHIP 139 FORD FOUNDATION KEVIN ROCHE
SPACESHIP 138 ROCKEFELLER GUEST HOUSE 
SPACESHIP 137 GROUND ZERO 9/11 MEMORIAL 
SPACESHIP 136 EMPIRE STATE BUILDING
SPACESHIP 135 CHRISTLER BUILDING
SPACESHIP 134 GAGOSIAN GALLERY
SPACESHIP 133 CHELSEA MARKET
SPACESHIP 132 HIGH LINE PARK
SPACESHIP 131 DIA CHELSEA
SPACESHIP 130 CENTRAL PARK
SPACESHIP 129 COOPER UNION
SPACESHIP 128 JUDD FOUNDATION SOHO HISTORIC CAST-IRON DISTRICT
SPACESHIP 127 STOREFRONT FOR ART AND ARCHITECTURE
SPACESHIP 126 432 PARK AVENUE CONDOMINIUMS
SPACESHIP 125 SEAGRAM BUILDING
SPACESHIP 124 ROCKEFELLER CENTER
SPACESHIP 123 FRANK LLOYD WRIGHT, OIIO ARCHITECTURE OFFICEÇ
SPACESHIP 122 MARCEL BREUER, REM KOOLHAAS, MICHEL GRAVES, 

              RENZO PIANO
SPACESHIP 121 RENZO PIANO BUILDING WORKSHOP RPBW ARCHITECTS
SPACESHIP 120 CALVERT VAUX, JACOB WREY MOULD, RICHARD MORRIS HUNT, 

              RICHARD HOWLAND HUNT, MCKIM, MEAD & WHITE, 
              ROCHE-DINKELOO, KEVIN ROCH
SPACESHIP 119 MAX ABRAMOVITZ, WALLACE K. HARRISON, 

              PHILIP JOHNSON, PIETRO BELLUSCHI, 
              FXFOWLE ARCHITECTS, GORDON BUNSHAFT, 

              LEE S JABLIN, EERO SAARINEN,
              DILLER SCOFIDIO, RENFRO, DAVIS, 

              BRODY AND ASSOCIATES, BILL
SPACESHIP 118 PHILIP L. GOODWIN, EDWARD DURELL STONE, 

              PHILIP JOHNSON,
              CESAR PELLI & ASSOCIATES, 

              EDWARD DURELL STONE ASSOCIATES,
              DILLER SCOFIDIO + RENFRO
SPACESHIP 117 SANAA KASUJO SEJIMA REM KOOLHAAS


NY NY



SPACESHIP 116 SVERRE FEHN VENICE 1960





SPACESHIP 115 SAN GIORGIO MAGGIORE VENICE PALLADIO


STUDY TRIP NTNU ARCHITECTURE MASTER COURSE
MÁLAGA CÓRDOBA GRANADA APRIL 2019
http://antolloveras.blogspot.com/2019/04/ntnu-architecture-masters-series-trip.html

SPACESHIP 114 ROMANO MUSULMÁN - PUENTE CÓRDOBA
SPACESHIP 113 NIETO SOBEJANO
SPACESHIP 112 ABDERRAMÁN III CALIFATO DE CÓRDOBA
SPACESHIP 111 PATRIMONIO INDUSTRIAL
SPACESHIP 110 GUTIÉRREZ
SPACESHIP 109 PÉREZ GARCÍA
SPACESHIP 108 RUIZ
SPACESHIP 107 OFIS
SPACESHIP 106 DE LA COUR
SPACESHIP 105 MAUS - ART
SPACESHIP 104 EMIR ABDERRAMÁN I 
SPACESHIP 103 ALTO IMPERIO ROMANO
SPACESHIP 102 SIZA SANTOS
SPACESHIP 101 NASRID EMIR MOHAMMED BEN AL-AHMAR
SPACESHIP 100 TEJEDOR LINARES
SPACESHIP 099 PÉREZ GARCÍA MARÍN
SPACESHIP 098 PARDO GARCÍA FRADE
SPACESHIP 097 SOTO JAÚREGUI GARCÍA
SPACESHIP 096 BAÑOS DEL CARMEN
SPACESHIP 095 ROLDÁN GONZÁLEZ
SPACESHIP 094 PÉREZ MARÍN
SPACESHIP 093 GALLEGOS ARANGUREN
SPACESHIP 092 CABRERO SÁNCHEZ DE LA TORRE
SPACESHIP 091 SORIANO BENEDICTO
SPACESHIP 090 ABDERRAMÁN III EMIR
SPACESHIP 089 GLUCKMAN MAYNER MARTÍN DELGADO
SPACESHIP 088 L35
SPACESHIP 087 JUNQUERA
SPACESHIP 086 OAM GG2

> GET FULL FOLDER HERE

THE ONGOING SPACESHIP SERIES BUILD A VERY USEFUL DIDACTICAL RESEARCH AND STUDY TOOL FOR ARCHITECTURE STUDENTS AND ARTISTS

 




 
 
082 GRASSI




 
036 SOTA






035 LOOS







034 BARRAGÁN

010 RIETVELD SHROEDER
009 MAISON DE VERRE
008 MIES NIEWE GALLERY  







007 ANTON GARCÍA ABRIL
006 WRIGHT JOHNSON WAX








005 EL LIZZITZKY












004 VAN DEN BROEK EN BAKEMA






003 VILLA ROTONDA










002 AQUISGRÁN CAPILLA PALATINA



001 PANTHEON