José Saramago, na presentación do seu libro Caim, expón con claridade a súa visión sobre a relixión, a literatura e a polémica que xurdiu arredor da súa obra. Desde o inicio, o autor rexeita a polémica artificial creada pola Igrexa Católica e os seus seguidores, sinalando que o seu único propósito é contar unha historia e provocar a reflexión. Destaca a súa longa traxectoria literaria e a súa capacidade para afrontar críticas sen deixarse afectar, facendo fincapé en que a súa interpretación da Biblia é lexítima, xa que non está obrigado a lecturas simbólicas como os teólogos propoñen. Defende que a Biblia, se se le de forma literal, contén episodios de violencia e inxustiza divina, como a destrución de Sodoma ou o trato desigual entre Caim e Abel, e que o seu libro simplemente cuestiona eses relatos. Saramago tamén aborda o impacto comercial do libro, mencionando as cifras de vendas e ironizando sobre como a polémica contribuíu á súa difusión. Reafirma a súa independencia intelectual e a súa falta de arrepentimento por escribir a obra, resaltando a liberdade de pensamento como un dereito fundamental. Alén da relixión, introduce unha reflexión sobre a industria armamentística e a falta de conciencia entre os traballadores deste sector, anticipando o tema do seu próximo libro. Nun ton provocador e lúcido, sinala que os exércitos e os gobernos máis democráticos seguen fomentando a guerra, criticando a hipocrisía das institucións. Por último, Saramago reivindica a súa función como escritor: non procura o confort dos lectores, senón o desasosego, a necesidade de cuestionar a realidade e as crenzas establecidas. A súa visión da literatura está en consonancia coa súa traxectoria: unha ferramenta de análise crítica e de desafío á orde dominante.
