Limitarisme: Een Pleidooi voor Grenzen aan Extreme Rijkdom. Het concept van limitarisme, geïntroduceerd door econoom en filosoof Ingrid Robeyns, stelt dat er een morele grens moet worden gesteld aan extreme rijkdom. Vermogen biedt voordelen zoals het opvangen van risico's en het opzetten van ondernemingen, maar de concentratie ervan heeft schadelijke effecten op de samenleving. Robeyns pleit voor een limiet aan rijkdom, bijvoorbeeld rond tien miljoen euro, om de schadelijke invloed van extreme rijkdom te beperken terwijl de prikkel om economisch actief te zijn behouden blijft. De negatieve gevolgen van extreme rijkdom zijn talrijk. Ten eerste draagt de ecologische voetafdruk van de rijksten disproportioneel bij aan milieuproblemen. Daarnaast zorgt geconcentreerd vermogen voor onevenredige politieke invloed, wat het democratische principe van gelijkheid ondermijnt. Een voorbeeld hiervan is hoe vermogende individuen en bedrijven politici en beleid beïnvloeden, zoals geïllustreerd door de invloed van grote giften aan politieke partijen in Nederland en de lobbypraktijken die bedrijfsbelangen bevoordelen. Robeyns benadrukt dat veel rijkdom in Nederland voortkomt uit erfenissen, niet uit werk. De ongelijke verdeling van vermogen ondermijnt gelijke kansen, met een kleine groep die enorme voordelen erft terwijl een groot deel van de bevolking zonder noemenswaardige financiële buffer leeft. Limitarisme beoogt niet om bezit of economische activiteit te demoniseren, maar om een balans te vinden waarin iedereen eerlijke kansen krijgt. Het reguleren van erfenissen en erfbelasting zou kunnen bijdragen aan een eerlijker systeem waarin vermogen herverdeeld wordt voor maatschappelijke voordelen. Het doel is niet radicale nivellering, maar het verminderen van de kansenongelijkheid en het behouden van ecologische en sociale duurzaamheid.
