Het herstellen van grootschalig beschadigde ecosystemen is mogelijk en biedt een hoopvolle weg om de wereldwijde ecologische crisis aan te pakken. In het Loess-plateau in China is aangetoond dat door een combinatie van natuurlijke regeneratie, het beperken van begrazing en het bevorderen van vegetatie, een ernstig geërodeerd landschap kan worden omgevormd tot een vruchtbaar gebied. Ooit was het plateau een bloeiende regio, maar door eeuwenlange overbegrazing en landbouw was het uitgeput geraakt, waardoor erosie en stofstormen ontstonden die zelfs over de landsgrenzen heen reikten. Het herstelproject liet zien dat herstel van de biodiversiteit. Het herstel van grootschalig beschadigde ecosystemen biedt een effectieve oplossing voor wereldwijde ecologische problemen. Dit wordt geïllustreerd door het Loess-plateau in China, waar duizenden jaren van landbouw en overbegrazing leidden tot ernstige erosie en verwoestijning. De regio verloor zijn vruchtbaarheid en veroorzaakte grote hoeveelheden slib die de Gele Rivier verstopten, wat bijdroeg aan verwoestende overstromingen en de bijnaam "China's verdriet". Het herstelproject op het Loess-plateau liet zien dat door het beperken van begrazing en het stimuleren van natuurlijke vegetatie, het ecosysteem in enkele jaren kon worden hersteld, met als resultaat een stabiele waterhuishouding en vruchtbare grond. De aanpak van deze projecten, zoals het planten van inheemse planten en bomen, leidt niet alleen tot het terugkeren van rivieren en een herstellend landschap, maar ook tot voordelen voor lokale gemeenschappen. In Ethiopië, bijvoorbeeld, transformeerden professor Legessa Nagash en lokale bewoners gedegradeerd land door het aanplanten van inheemse vegetatie, wat resulteerde in de heropleving van een heldere stroom die continu water leverde, zelfs buiten het regenseizoen. Dit verbeterde niet alleen de toegang tot water maar zorgde ook voor verbeterde landbouw, economische stabiliteit en een hoger levensniveau voor de inwoners. Belangrijk is dat bij dit soort herstelprojecten lokale gemeenschappen betrokken worden en dat ze verzekerd zijn van het recht op hun land, wat hen motiveert om duurzame praktijken te omarmen. Het succes op het Loess-plateau en in Ethiopië bewijst dat het mogelijk is om ecosystemen te herstellen en een balans te vinden tussen menselijk gebruik en natuurbehoud. Als zulke benaderingen wereldwijd worden toegepast, kan dat bijdragen aan het terugdringen van CO₂-uitstoot en het verlichten van problemen zoals verwoestijning en voedseltekorten. Het herstel van ecosystemen heeft ook een bredere impact op de definitie van welvaart en rijkdom. In plaats van rijkdom uitsluitend te meten aan de hand van de productie en consumptie van goederen, benadrukken deskundigen zoals John D. Liu het belang van functionele ecosystemen als de ware bron van welvaart. Hij stelt dat de huidige economische systemen, die natuurlijke ecosystemen als waardeloos beschouwen, gebaseerd zijn op een foutieve logica. Het omarmen van een economie die gebaseerd is op het behoud en herstel van natuurlijke systemen kan leiden tot een duurzame toekomst, waarin zowel mens als natuur gedijen. Als er wereldwijd meer aandacht komt voor het herstellen van gedegradeerde gebieden, kunnen toekomstige generaties profiteren van een verbeterde ecologische balans, gezondere gemeenschappen en een stabielere wereld. Dit kan helpen om migratie en crises te voorkomen die voortkomen uit het onvermogen om voor groeiende bevolkingen te zorgen. Het herdefiniëren van onze relatie met de natuur en het waarderen van functionele ecosystemen biedt een kans om een evenwichtiger en veerkrachtiger planeet te creëren.
