Deze tekst draait om de kracht van verhalen en hoe ze ons verbinden, onze identiteit vormen en betekenis geven aan ons bestaan. Sahand Sahebdivani, die als kind uit Iran naar Nederland vluchtte, vertelt hoe traditionele verhalen hem hielpen zijn culturele wortels vast te houden. Zijn ontmoetingsplek, Mezrab, biedt een podium waar mensen met diverse achtergronden verhalen delen en ontdekken dat de essentie van menselijk leven – pijn, verlies, hoop – door de eeuwen heen onveranderd is gebleven. Verhalen herinneren ons eraan dat we, ondanks moderne technologie en veranderingen, dezelfde menselijke behoeften en emoties delen als onze voorouders. Bob en Zwanine illustreren hoe het zoeken naar betekenis en identiteit cruciaal is voor het moderne individu. Bob zocht inspiratie in extreme fysieke uitdagingen, zoals voorgedaan door David Goggins, om een gevoel van controle en zingeving te vinden. Zijn reis toont aan hoe het confronteren van persoonlijke grenzen en het doorbreken van routines kan helpen bij het vinden van innerlijke veerkracht. Zwanine, daarentegen, gebruikt haar rol als geestelijk verzorger om de vergeten verhalen van mensen aan de marge van de samenleving vast te leggen. Door naar hen te luisteren en hun verhalen door te geven, biedt ze hen waardigheid en verbondenheid. Beide verhalen onderstrepen dat persoonlijke en gedeelde verhalen essentieel zijn voor een gevoel van identiteit en zinvolheid in een wereld die soms leeg en onzeker kan aanvoelen. Het documenteren van persoonlijke verhalen is dus niet alleen een manier om het verleden te begrijpen, maar ook om de leegte en angst van het heden te bezweren. Of het nu gaat om migranten die zoeken naar aansluiting in een nieuw land, of individuen die worstelen met persoonlijke crises, verhalen helpen ons te beseffen dat we deel uitmaken van een groter geheel en dat onze ervaringen universeel zijn. Verhalen bouwen bruggen tussen mensen, generaties en culturen, en vormen zo een onmisbare schakel in het begrijpen van onszelf en de wereld om ons heen.
