"Zeg je zo’n hele grote ruimte waar je werkt, deze tafel te maken, dan wil ik taferelen op maken. En sommige van die taferelen hebben te maken met het leven in de steentijd, en de anderen hebben te maken met boerderijen, landbouw, akkerbouw en veeteelt gedurende de laatste vijfduizend jaar. Sommige, zoals deze, zijn gemaakt met kannibalisme. Ik had een keer een plan om het woord te maken, voor onderdeel van een kunstproject, maar het slagen vinden was geen probleem. Het is er koud, maakt mij niet uit wat voor werk ik doe. Ik heb het op om te maken, dus dat is ook goed, alleen de verpleegsters om bloed af te nemen, die we contact met zijn skolnick zouden kwijtraken. Dus eigenlijk is het niet gelukt. Bij goedemiddag zou ik het ook een beetje raar vinden om je eigen bloedworst te maken. Ik denk dat ik altijd opereer op een vlak tussen goed en slecht, mooi en lelijk, rationeel en irrationeel. Die tegenstelling interesseert me heel erg, en ook de ethische vragen die erbij komen, zoals: is kannibalisme goed of slecht? Nou ja, niet noodzakelijkerwijs slecht. Je kunt er mensen mee voeden en tegelijkertijd kun je de wereldbevolking verminderen. Misschien is de aarde daar zelfs wel bij gebaat. Kannibalisme is een van de weinige taboes die we nog kennen, naast seks met kinderen en seks met dieren. Ben ik bang dat mensen heel erg geshockeerd zullen zijn als ze zo’n tafel zien? Nee, niet echt. De tafel is niet gemaakt om mensen te plezieren. Kunst heeft te maken met passie, met obsessie. Hoe komt het dat ik zo geobsedeerd ben? Dat is een aantal factoren. Ten eerste denk ik dat ik wel wat talent heb. Ten tweede was ik op de juiste plaats, op het juiste moment, en deed ik de juiste dingen. Je hebt geluk als je iets maakt waar mensen zeggen: 'Oh, fantastisch, dat is belangrijk!' Wat nog veel belangrijker is, is dat je dat moment kunt vasthouden en mensen telkens weer kunt verrassen of verbeteren, of iets onverwachts kunt doen dat hen raakt. In deze kunstwereld is er zoveel aanbod en zoveel concurrentie dat je heel snel ingewisseld kunt worden voor een ander exemplaar. Ik ben niet zo bezig met carrièreplanning. Ik heb geleerd om op mijn intuïtie te vertrouwen, gewoon doen wat mij te binnen schiet, al die rare ideeën waarvan mensen nu niet weten wat ze ermee aanmoeten. Zoals een woonboerderij met dingen erin... Daar heb ik een soort vertrouwen in gekregen, dat wat ik maak belangrijk is. Ik wil dingen maken die nog niet bestaan. Ik word ongelukkig als iemand anders het al heeft gedaan. Het gaat erom steeds nieuwe werelden te ontdekken, altijd iets nieuws te vinden en daar gelukkig van te worden. Dat wil ik met mijn kunst: een zoektocht naar het onbekende. Vroeger wilde ik bal kan worden, en toen wilde ik fysicus worden, en uiteindelijk kunstenaar. Ik ben rond mijn helft, of zoiets, begonnen met het idee dat ik kunstenaar wilde worden. Eerst tekenen en schilderen, en nadenken over mijn toekomst. Toen ben ik op jonge leeftijd, op mijn 16e, naar de kunstacademie gegaan. Met mijn 20e was ik er weer af. Dat was heel jong. Ik ben benieuwd wat ik had gedaan als ik wetenschapper was geworden. Misschien had ik wel genetische manipulaties uitgevoerd, nieuwe dingen uitgevonden, wie weet. Misschien was ik wel een god geworden."
