Goedendag, welkom bij deze aflevering van Thomas, waar we het hebben over de vraag: "Wat maakt een mens tot mens?" Vandaag spreek ik met Mounir Samuel, auteur van onder andere het boek Noodzakelijke Gesprekken: 15 interviews over de grote vragen van deze tijd, waarin ook onze vraag naar menselijkheid aan bod komt. Naast schrijver is Mounir journalist, theatermaker, tv-presentator en adviseur ter zake diversiteit. Welkom Mounir. Mounir: “Bedankt, fijn om hier te zijn.” Presentator: “Jouw boek Noodzakelijke Gesprekken is vorig jaar uitgekomen. Wat bewoog je tot het schrijven van dit boek?” Mounir: “Ja, het was eigenlijk niet echt gepland. Het ontstond eigenlijk als een heel mooi geschenk dat de coronacrisis mij gaf. De eerste maatregel die bekend werd gemaakt, voordat de intelligente lockdown inging, was dat er niet meer dan honderd mensen samen mochten komen. Toen viel direct al het werk weg dat ik voor 2020 had gepland. Alles wat ik deed was in verband met evenementen met meer dan honderd mensen, zoals theater, festivals, grote cabaretvoorstellingen. Binnen 24 uur waren al mijn klussen afgezegd en ook alle potentiële opdrachten voor oktober, november en december vielen weg. Dus het hele idee dat je ‘drie maanden zonder werk zit’, was voor mij al direct ‘de rest van het jaar zonder werk’. Om mij heen zag ik dat veel mensen in de kunst- en cultuursector halsoverkop iets anders gingen doen, zoals kinderboeken schrijven of livestreams opzetten op Instagram. Iedereen probeerde zijn draai te vinden. Maar ik voelde heel sterk dat God tegen mij zei: ‘Wees stil, zit met mij en wacht.’ Dus ik deed letterlijk niets. Mensen vroegen mij: ‘Wat ben je aan het doen? Je moet toch iets doen!’ Maar ik dacht: nee, ik moet goed voelen wat ik in deze chaos te bieden heb.” Presentator: “Dus je voelde dat je de tijd moest nemen om te reflecteren?” Mounir: “Ja, absoluut. Ik sprak veel met vrienden via digitale platforms zoals Skype of WhatsApp, maar verder deed ik helemaal niets. Ik wilde niet zomaar iets doen om maar bezig te zijn. Deze gesprekken met vrienden werden heel diepgaand, omdat we alle tijd van de wereld hadden. Het waren bijzondere momenten. Op een gegeven moment zei een vriend tegen mij: ‘Mounir, je stelt de juiste vragen. Deze gesprekken moet je delen.’ Dat zette me aan het denken. Ik vroeg me af: wat kunnen we leren van deze situatie? Wat doet deze vertraging met onze innerlijke reflectie en met de manier waarop we naar onze beroepsgroep kijken, of dat nou de zorg is, het onderwijs, de overheid, of de kunst- en cultuursector? Wat groeit er in de samenleving?” Presentator: “En zo ontstond het idee voor Noodzakelijke Gesprekken?” Mounir: “Precies. Die gesprekken ben ik gaan vastleggen. Ik sprak met 15 verschillende mensen, die elk op hun manier een afspiegeling zijn van de maatschappij. Acht maanden lang heb ik hen gevolgd, soms fysiek in een park, soms digitaal. Dit werden uiteindelijk de 15 interviews in mijn boek.”
