https://www.youtube.com/watch?v=Z4-j3JmKYlI&list=PLT-vtmuShmuZlA4hXOz9LMjnzgDkWpKqz&index=4
Nacín na rúa de Sangue, fronte á fonte de Santa Catalina. Desde pequeno, estudei a carreira de Mercantil, porque naquela época non me gustaban os países estranxeiros nin a idea de emigrar. Quería estudar en Santiago, pero naquela altura non había ningunha muller matriculada, e finalmente non me deixaron ingresar. O profesor Santiago insistiu, mais a realidade impúxose e quedei sen estudar nada alí. Por aquel entón, vivía en Monza, con roupa gastada e rotas. Máis tarde, pensei en trasladarme á Colonia para traballar e instalarme alí. Finalmente, decidín ir a A Coruña, onde comecei a exercer como avogado. Despois, pola guerra, moitos mozos buscaban controverter a situación, e eu tamén tiven que marchar. Un irmán meu tiña unha casa alugada en Pekín, así que pasei alí uns días ata que xurdiu a oportunidade de viaxar á Arxentina. Obtiven un pasaporte grazas a un amigo e emprendín a viaxe. Pasamos por Lisboa antes de embarcar cara a Bos Aires. Ao chegar, quixeron meterme no cuartel porque nacera en Bos Aires, pero grazas a amigos conseguín permiso para saír durante o día e só volver á noite. En marzo do 37, en Bos Aires, non me deixaban desembarcar porque precisaba unha petición especial de Luís para poder casar. Finalmente, solucionamos o trámite e casamos no aeroporto. Foi unha cerimonia fermosa, con amigos que nos estaban esperando. Na Arxentina, a presenza galega era absoluta. Todo parecía vinculado a Galicia dun xeito ou doutro. Quen buscaba as súas raíces en Bos Aires sempre acababa atopando un galego ou un descendente. Dicían que os galegos tiñamos unha presenza tan forte que mesmo quen non tiña orixes galegas, dalgunha maneira, sentía a súa influencia.
